2024

*Als het gaat om zorg, liefde en seks is het tweeoudergezin vaak ontoereikend. Waarom is het dan nog steeds de norm? essay in Volkskrant Magazine, 17 oktober 2024.

*Waar is de vooruitgang gebleven? Voor progressieven tekent het schrikbeeld zich steeds duidelijker af, column in de Volkskrant, 11 september 2024.

*Jengelend aan moeders rokken hangen maar haar niet adequaat belonen: zo blijft de wieg leeg, column in de Volkskrant, 5 september 2024.

*Een echtscheiding kan soms een zegen zijn, een redding zelfs. Ook voor de kinderen, column in de Volkskrant, 23 augustus 2024.

*De verhouding tussen publiek en privé gaat altijd ook over het recht van spreken, column in de Volkskrant, 15 augustus 2024.

*De hetze van de anti-transbeweging leidt af van reëel seksisme dat bestreden moet worden, column in de Volkskrant, 9 augustus 2024.

*We moeten ons verzetten tegen de verpreutsing die hand in hand gaat met verrechtsing, column in de Volkskrant, 30 juni 2024.

*Wat betekent het om een kind te krijgen, juist nu het dalende geboortecijfer wordt gepolitiseerd?, column in de Volkskrant, 23 juni 2024.

*Laat Jort maar zwetsen, rug recht en borsten vooruit, column in de Volkskrant, 16 juni 2024.

*Dubbele seksuele moraal is achterhaald, laat vrouwen ook kinderen hebben bij verschillende mensen, column in de Volkskrant, 9 juni 2024.

*Sommige mannen menen nog altijd een speciale status te hebben, vrijgesteld van aansprakelijkheid, column in de Volkskrant, 2 juni 2024.

*Vrouwelijke macht bestaat, en dat vereist feministische zelfkritiek, opiniestuk in de Volkskrant, 8 mei 2024.

Wat is ‘een vrouw’? En in het verlengde daarvan: voor wie is het feminisme? Zeker in de media zijn de feministische touwtjes in handen van bevoorrechte vrouwen. Dat is comfortabel, zo weet ik uit ervaring. Maar behoren anno 2024 echt álle vrouwen tot een achtergestelde groep? En zo ja, hoe gaan we dan om met het feit dat sommige vrouwen meer macht en privileges hebben dan anderen?

*De mythe van het gezin, essay in De Groene Amsterdammer, 7 februari 2024.

“Het monogame kerngezin is nog steeds de maat der dingen, ook al heeft dat geregeld niet meer om het lijf dan twee gezichten die, zodra de kinderen naar bed zijn, naar een scherm zitten te staren.”

*Kon je maar een man invriezen, opiniestuk in NRC, 20 januari 2024.

“Laten we het beestje nu eens bij de naam noemen: de biologische klok is killing voor de gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Emancipatie is veel meer dan een economisch streven. Het betekent ook een verhaal herschrijven wanneer het niet meer goed werkt. Vrouwen die overtuigd zijn van hun kinderwens kunnen ervoor kiezen om die niet afhankelijk te maken van een man. Niet omdat deze vrouwen geen man verdienen die begrijpt dat hij goud in handen heeft. Maar omdat ze te leuk en autonoom zijn om in een wachtkamer te zitten.”

2023

* Ook subtiel seksisme is schadelijk, opiniestuk in NRC, 21 december 2023.

“Dit soort seksistische uitspraken, die de schijn hebben nét op het randje te zijn, plaatst vrouwen in een onmogelijke positie. Het aankaarten bevestigt alle stereotypen: als vrouw ben je humorloos, boos, zuur, hysterisch. Zij zijn leuk, en als ik ‘zeur’ dan ben ik dat zeker niet.”

* Twijfelen aan de pil is helemaal niet verkeerd, opiniestuk met Rodante van der Waal in NRC, 25 september 2023.

“Is deze verguizing van ‘natuurlijke’ anticonceptie een doordacht antwoord op de aanval op de pil door ‘welness-rechts’? Draagt dit bij aan waar het uiteindelijk om gaat: het bestendigen van reproductieve vrijheid?”

* Niet alleen abortus, ook de bevalling is een zaak voor feministen, essay met Rodante van der Waal in NRC, 15 september 2023.

“We schrijven dit stuk omdat er nog veel misgaat rondom de bevalling. Negen procent van de moeders houdt er zelfs trauma-klachten aan over. Toch is daar nauwelijks aandacht voor. Nog altijd wordt degene die baart te weinig serieus genomen, zowel in de verloskamer, als in de maatschappij. En zelfs onder feministen is de bevalling geen urgente kwestie. Dit is opmerkelijk, omdat er wél veel aandacht is voor autonomie en waardigheid aan de andere kant van het spectrum van zwangerschap: abortus.”

*Voorwoord voor Morgen wordt seks beter van Katherine Angel, de Nederlandse vertaling van Tomorrow Sex Will Be Good Again, verschenen bij Mazirel Pers, 12 september 2023.

“Wellicht ligt seksuele vrijheid in dit gebied, in het telkens opnieuw bepalen wat we willen, in de verbazing en de verwondering. We begrijpen wat we willen door het te doen.”

* Als moeder ben ik vrijer dan ooit, essay in NRC, 26 mei 2023.

“Feministen hebben niets te winnen bij een herwaardering van het heilige moederschap uit naam van een ‘hogere’ vrouwelijke creativiteit of macht. De Amerikaanse feministische schrijver en Nobelprijswinnaar Toni Morrison noemde het moederschap het meest bevrijdende wat haar ooit is overkomen. Bevrijdend omdat de eisen die kinderen stellen niet de eisen van een andere volwassene zijn. Ze schreef dat haar kinderen geen belangstelling toonden voor eigenschappen die anderen juist interessant vonden, zoals wat voor kleren ze droeg en of ze sensueel was. „De persoon die ik zelf wilde zijn, viel samen met de persoon die mijn kinderen wilden.” Dit is de reden dat het onzinnig is om van moederschap iets ‘typisch vrouwelijks’ te maken, met alle beperkingen van dien. Dan gaat het moederschap als een vorm van zelfexpressie verloren.”

* Het persoonlijke is theoretisch, bespreking van Vrouw en Vrijheid van Jolande Withuis en The Feminist Killjoy Handbook van Sara Ahmed voor NRC, 21 april 2023.

* Wat moet je als vrouw met een man waar je van houdt, maar die zich misdraagt?, essay in de Volkskrant, 17 maart 2023.

“Vrouwen verzetten bergen emotioneel werk in relaties met mannen. Dit werk wordt vaak liefde genoemd. De neiging om rekening te houden met mannen, om aandacht aan hen te besteden en voor hen te zorgen, om verantwoordelijkheid voor hen te nemen, zijn aangeleerde eigenschappen die zorgen voor een extreme focus op de ander. Vrouwen komen tegemoet aan de maatschappelijke verwachting dat zij niet alleen hun eigen emoties, maar ook die van mannen helpen beheren en uitspreken. Doordat mannen de norm zijn in onze samenleving raken ze ervan overtuigd dat zij allerlei rechten hebben, terwijl het zelfvertrouwen van vrouwen wordt ondermijnd. Meisjes worden getraind om potentieel gevaar te signaleren en te de-escaleren door mannen niet aan te kijken en zich geruisloos uit de voeten te maken. Het niet vechten wordt hen aangeleerd.”

* Feministen, er zijn urgentere zaken dan zoeken naar de clitoris, essay met Madeleijn van den Nieuwenhuizen in de Volkskrant, 3 februari 2023.

“De vorming van kenniskapitaal over de eigen ongelijkheid werd een speerpunt van die tweede golf. Feministen begrepen dat politieke slagkracht bewustwording van onderdrukking vereiste. Het hedendaagse feminisme is bijna volledig los gezongen van haar collectivistische (radicale) verleden. Ooit durfden feministen de vraag te stellen of vrouwenbevrijding in ons kapitalistische systeem überhaupt mogelijk is. Of je radicale gelijkheid kan bewerkstelligen in een economisch systeem dat draait op ongelijkheid en exploitatie. Nu is ons feminisme vermarkt, doorspekt met ‘leuke samenwerkingen’ en kortingscodes op Instagram.”

2022

* #MeToo is na vijf jaar nog lang geen feministische revolutie, essay in NRC, 7 oktober 2022.

“Het is ontzettend frustrerend voor politieke bewegingen om voor langere tijd te spreken over de ambivalenties die het hart van de menselijke ervaring vormen. Dat feministen zich daar al honderden jaren mee bezighouden is een weergaloze prestatie, en legt de verrukkelijke erfenis van de jaren zeventig, vrij worden als politiek project, stevig in hun handen. Sociale bewegingen – het zijn net mensen – blijven vitaal in de mate dat ze deze bron kunnen aanboren. Zonder worden ze droog, dogmatisch, ineffectief. En verschrikkelijk saai. We lijden niet aan te veel verlangen, maar aan te weinig. Het feminisme is van begin tot eind een strijd voor een wereld waarin menselijke bloei prevaleert. Alles minder dan dat is een incomplete revolutie.”

* Tussen de lakens is het lastig grenzen bepalen, opiniestuk in NRC, 9 juni 2022.

“In een tijd van toenemende nadruk op correctheid en veiligheid hebben we moeite met het gelijktijdig overdenken van tegenstrijdige ideeën en verlangens. Seks is een onweerstaanbare confrontatie met onze grenzeloze ambiguïteit. De neoliberale mythe van het onafhankelijke individu kapseist nergens zo totaal als in de armen van een ander. Onze verlangens compromitteren hedendaagse idealen en fantasieën als soevereiniteit, zelfkennis en controle. Nergens is de kloof tussen wat we zeggen en wat we doen, of wat we (denken te moeten) vinden en daadwerkelijk willen, zo groot.”